Denk je dat mediteren niets voor jou is, omdat je veel te onrustig bent en altijd alleen maar aan het denken? Twijfel je nog of je mee wilt op retraite? Weet je niet of je het wel aankunt? Of het niet zonde van het geld is? Of je je persoonlijke ‘problemen’, van welk kaliber dan ook, niet op andere manieren op kan lossen?
Misschien helpt mijn verhaal om die twijfel bij je weg te nemen.

Alles wordt anders…

Voordat ik mediteerde, en ook toen ik al een tijdje op weg was met meditatie, was ik vaak onzeker, vroeg ik me constant af wat anderen van me zouden vinden, en voelde ik me vaak somber. Eigenlijk zat ik in een slachtofferrol. Het leven was zwaar, mensen niet leuk, ik niet goed genoeg.

Toen ik meer ging mediteren, en dan echt zélf en niet met behulp van een meditatieapp of een geleide meditatie, merkte ik dat er een kanteling plaatsvond. Natuurlijk had dat ook met mijn leeftijd te maken en met alle andere zelfontwikkelingstrajecten die hun steentje bijdroegen. Maar pas toen ik substantieel meer en regelmatiger begon te mediteren, en mijn meditatie niet meer gericht was op een beetje ontspannen in slaap kunnen vallen, én nadat ik mee was geweest op retraite, had ik zo’n zelfinzicht gekregen, dat ik niet meer terug kon vallen.

Ik zie nu zo goed wat mijn geest aan het doen is, dat ik mezelf bijna niet meer voor de gek kan houden. Natuurlijk word ik nog wel boos, of geïrriteerd of verdrietig, maar ik blijf niet meer in zo’n bui hangen. Ik weet dat het overgaat, en niet op verstandelijk niveau. Ik zie het wanneer ik terugval in oude patronen, wanneer mijn ego het overneemt in een ruzie, als ik me verdrietig voel of het niet najagen van mijn dromen wijt aan het feit dat anderen mijn tijd opslurpen.

Je kunt meer dan je denkt

Deze manier van mediteren heeft voor mij een nieuwe stabiele basis gecreëerd. Ik wil en kan bijna niet meer terug naar mijn oude ik. De retraite in Thailand is daar de belangrijkste factor in geweest. Zo intensief mediteren, in zo’n prachtige en rustgevende omgeving en met allemaal mensen die dezelfde kant op willen, werpt zijn vruchten af.

En ja, van tevoren denk je dat je het niet volhoudt. Dat je niet kan slapen op een dun matje. Dat je toch echt 3 maaltijden op een dag nodig hebt om behoorlijk te kunnen functioneren. Dat je maar 5 minuten stil kan zitten en dat 10 uur mediteren op een dag alleen voorbehouden is aan toegewijde monniken. Maar geloof me, ook jij kunt het. Omdat al die bezwaren en angsten niet opwegen tegen de wil om eindelijk je levensvragen aan te gaan. En omdat je meer kunt dan je denkt.

Natuurlijk zijn er meerdere wegen naar Rome en kan een bepaalde therapievorm, zelfhulpboek, of coach je een zetje geven in de juiste richting. Maar in mijn ogen is de meditatie zoals die hier in het centrum en tijdens de retraite in Thailand beoefend wordt, de meest stabiele, overtuigende en meest zekere pad naar een tevredener leven.

…en het is zeker niet makkelijk…

De weg van meditatie is misschien niet de kortste, of die met de minste obstakels. Niet altijd die met het mooiste uitzicht onderweg. Er staan files, je auto gaat stuk, en er zijn medeweggebruikers die links blijven hangen. Maar je weet wel, als je eenmaal de reis aangaat: dit is de weg die me een gelukkiger leven en tevredener zelf gaat brengen.

…maar het is het waard.